Start trip/eerste indrukken

Donderdag was het dan eindelijk zo ver! Na maanden met heel veel plezier te hebben gezwoegd in Theehuis Rhijnauwen voor money! En Na alle Hollandse vriendjes en familie gedag te hebben gezegd de afgelopen week. kan mijn trip door Australia eindelijk beginnen! Voor de mensen die geen idee hebben wat ik van plan ben daar ga doen:

21 november- 30 december zit ik in Perth, WA voor een 4 weekse cursus Engels voor gevorderde bij Navitas talenschool, Daarna heb ik hier nog een ruime week zonder naar school te hoeven gaan.

30 december vlieg ik naar Adelaide om vanaf daar echt te gaan Backpacken! Daarna ga ik verder naar Melbourne, Sydney, Brisbane en hoop ik mijn reis door Australië af te sluiten vlak boven Cairns bij de whitsundays(Google maar). Een mooie route dus van West Australia via de zuidkust naar de welbekende Backpackers oostkust. Wie weet pak ik nog een bestemming mee op de terugreis in zuid-oost Azië. (Alles onder voorbehoud)

Afgelopen donderdag vloog ik dus eerst om 12.45 smiddags naar Hongkong. 11 uur in een vliegtuig zitten, geen pretje. Had een mooie plek bij het raam uitgekozen met uitzicht op de vleugel. Ik kon helaas niet zo makkelijk in slaap komen als mijn snurkende Chinese buurvrouw naast me, die de gehele vlucht in coma heeft gelegen door slaappillen. Een beetje films kijken hielp gelukkig! Soort van Netflix, kon kiezen op m'n eigen schermpje wat ik wilde kijken. Zo werd het toch nog prima overleven! Af en toe kreeg ik wat vliegtuig maaltijden, die na verloop van tijd allemaal op elkaar leken. Kip met een soort van rijst,mini broodje en een mini bakje ijs.

Na een vlucht met een half uurtje slaap maar met wel een heel mooie zonsopkomst kwam ik aan in Hongkong 6 s'ochtends lokale tijd. Toen ik daar weer onder de mensen kwam op het vliegveld had ik even last van een zogenaamde cultuurshock. Overal Aziaten overal chinees! Voelde me even vreemd, als blonde Hollandse boy op een vliegveld alleen in Hongkong. Westerlingen waren namelijk ook op 1 hand te tellen.

Ik wilde even een ontbijtje fixen om dan maar misschien een beetje te kalmeren. Niet echt een goed idee, overal Chinees eten. Het ontbijt daar bestond uit rijst rijst en nog eens rijst. Ohja met wel veel verschillende soorten warm vlees en vis. Warm eten dus als ontbijt, niet echt waar ik zin in had.

Gelukkig hadden ze ook nog een mc café waar ik een croissant en een muffin kon kopen. Na van dit westerse ontbijt genoten te hebben besloot ik om niet ergens te gaat zitten en dan in slaap te vallen maar om dan maar eens op ontdekking te gaan. Dit was een groot succes, ik raakte al wat meer gewend aan de Aziaten die er rondliepen en kon zo de geweldige heuveltoppen zien van het national park waar ik uitzicht op had.

Na 8 uur wachten op Hongkong kon ik eindelijk weer het vliegtuig in. Die vertrok om 14.55 uur,voor mijn eerste echte stop, Perth!
Hier lukte het mij gelukkig wel te slapen na een nachtje te hebben doorgehaald. Onderweg kregen wij alsof Australië al niet streng genoeg is(3 kwartier bezig geweest voor vragenlijst van m'n visum) nog 2 formuliertjes. Die een ging over ebola, wat feitelijk betekende dat wanneer je in de laatste 21 dagen in Afrika was geweest je fucked was en voor niks het vliegtuig was ingestapt, want je komt niet binnen (ik dus niet). En een ander formuliertje of je eten bij je had(al je meegenomen eten wordt vaak met liefde weggeflikkerd) ook niet:)! en je contactgevens voor in Australië.

eenmaal aangekomen om 23.00 uur lokale tijd en In de rij voor de paspoort controle. Ontmoette ik hoe kan het ook anders een kaaskop nouja, niet helemaal deze man van 38 woont al een aantal jaar in perth. Hij is op t briljante idee gekomen om hier sinds kort een poffertjeskraam te openen. Gouden business hier vertelde hij me, dus we kunnen weer iemand in aan het rijtje toevoegen met succesvolle export producten uit Nederland. Als je hier ooit nog eens bent "café oranje" heet het kraampje uiteraard. Na gezellig gebabbeld te hebben met deze man en soepel de strenge Australische controle te zijn gepasseerd kreeg ik zijn visitekaartje. En stond mij driver te wachten(postuur van een uitsmijter) die me naar het hostel zou brengen. Zijn eerste legendarische woorden in t Australisch:"hi Olaf how are you doing mate?". Een warm
Welkom en wat een preview was van een lache autorit met deze vent naar m'n hostel.

Mijn hostel is eigenlijk een homestay gerund door een echtpaar van Italiaans en Franse afkomst. inmiddels wonen zij hier al 40 jaar maar toch is het Ideaal om ook nog eens Frans te lullen en wat woordjes Italiaans te wisselen. Super lieve mensen, alles is hier prima in orde. Zij koken voor ons, wassen 1 keer per week onze kleren en ontbijt staat klaar in de ijskast. Wij zijn met vier studenten en hebben ons eigen huis. Eigenlijk 3 want onze Arabische mate van 19(hoogstwaarschijnlijk zoon van een oliesjeik) heeft een"private room" soort tuinhuis met eigen douche en WC.Kan gewoon, ruimte zat hier! eten doen we wel in hun huis . Eten bij hen is geen straf, deze mensen hebben 2 restaurants gerund vroeger dus koken kunnen ze! Gezellig aan tafel is t ook! Luigi houdt de sfeer erin met z'n Italiaanse charmes. Na mijn eerste maaltijd ontmoette ik de rest van de studenten. Kon het gelijk goed vinden Japanse Guy Shuhei. Ook een gozer die van voetbal, reizen en de beach houdt. Zaterdag en zondag ben ik met hem naar de bekende beaches van Perth geweest. Om precies te zijn naar freemantle en vandaag cattelsloe, AMAZING! Snap wel waarom dit een van de mooiste stranden in Australië zijn! De levensstijl hier bevalt me prima "don't worry, be happy mate". Morgen wordt het 36 graden en heb ik mijn eerste dagje school, ben benieuwd!

Don't worry mate

Olaf